مشهد

یه دو هفته ای، رفته بودیم مشهد

جا همتون خالی

کلی دعاتون کردم و امیدوارم کسی رو از قلم ننداخته باشم

خصوصا مرضیه جونم، امیدوارم خدا بهتون یه بچه ی سالم و خوشگل بده. 

و آقای مصطفی، که امیدوارم یه زن خوب گیرت بیاد.

چند تا راهرو درست کرده بودن تا ضریح. البته به خود ضریح نمیرسید؛ ولی با این حال من هیچ وقت انقدر به ضریح نزدیک نشده بودم، چون له میشدم و نفسم میگرفت. البته غیر از وقتی که بچه بودم و پدرم منو میذاشت رو دوشش تا دستم به ضریح برسه.

خلاصه که جا همتون خالی

خیلی خوب بود.

---

 اینم سوغاتی: