دوست؟

خیلی بدم میاد وقتی یه دوست با من جوری حرف بزنه که انگار مزاحمش شدم.

مثل همین زهرا که اول دبیرستان که بودیم بغل دستیم بود و کل وقت مدرسه با هم بودیم. ولی وقتی رفت تجربی و من رفتم ریاضی و کلاسامون جدا شد، همین که ساعت ناهار میرفتم پیشش حوصله مو نداشت. تا درباره ی یه چیزایی حرف میزدم که دوست داشتم به کسی بگم، سریع میگفت اه، پروفسور، بسه دیگه.

ولی خودش تا به یه مشکلی برمیخورد، میومد پیشم.

بعد از کنکور هم همین وضعیت بود. تو تلگرام باهاش صحبت میکردم یه جوری جواب میداد که انگار مزاحمم، هر چند من فقط میخواستم حالشو بپرسم، نه هیچ چیز دیگه. ولی خودش پارسال کارم داشت، بهم زنگ زد. 

به نظرم کش دادن این رابطه بدترین کاری بود که با خودم کردم. چون من همین جوریش هم درونگرام و ارتباط با دیگران یکم برام سخته، و این رابطه باعث شد که اعتماد به نفسم رو از دست بدم. از اول راهنمایی دوست صمیمی بودیم که بودیم! ای تو روح این دوستی! همکلاسیم اومد دانشگاهم که همدیگه رو ببینیم، اون وقت این خانم جواب سلامم رو به زور میداد!

خیلی بدم میاد از این حس مزاحم بودن!

نمیدونم شاید واقعا مزاحمم!