رفت که بره

داییم (سامی) فردا شب میره. نگفت چه ساعتی که بدرقه اش نریم. گفت همین امروزه فقط، امروز همه ی اون چیزیه که قبل از رفتنم میبینید.

یکم باهم بودیم، بعدش آبجیم رفت بخوابه. داییم رفت سر وقتش، فهمید فردا دانشگاه نداره نذاشت بخوابه. نمیدونم از آبجیم ناراحت شد یا یکی دیگه. رفت تو خودش. رفتم سربه سرش گذاشتم، باهاش حرف زدم، فایده نداشت. آخرش رفتم تو اتاق شروع کردم به گریه. اومد ازم معذرت خواهی کرد. ولی گریه ام بند نمیومد. اصلا فکر این که دیگه.نمیبینمش اذیتم میکنه. خودشم گریه اش گرفت. بعد پا شد رفت.

و من هی آروم میشم و باز یادش میفتم گریه ام میگیره.

تف تو این ج. ا که این کارو با ما میکنه.